-Sus/adım-
...
Seni sevme nedenim,
pusudaki sessizliğimin yalnızlığımla
küs olmasından değil,
sana susaması belkide,
belkide,
kalemimin seni yep-yeni beyaz sayfalara
yazma hevesinin önüne
geçememesidir kimbilir.!

Hasretinin soğuk mahzenlerde
en özel günler için bekletilen
şarabından hiç de farkı yok diyemem,
diyemem,
çünkü seni değerli kılan
bir tohumun toprakla buluşması,
yağan yağmurunda can bulması,
doğan güneşinde beslenmesiyle
hasat zamanına erişen emekçilerin
elinde değerlenmesinden daha çok
emek verdim ben sana düşlerimde.

Ben sana bir ananın dokuz ay karnında
taşıdığı yavrusunun kucağına ilk alışındaki
o cennet kokusunu içine hapsetmesi
kadar ve ilk can suyunu kana kana
içtiğini, göğsünün derinliklerinde içine
sindiğini hissettiği kadar,
birde sus/adın’ı koyduğum
çok sevmelerimin dilsizliğinde sevdim.

Ve ben seni çok sevdim.

Şimdi anlıyormusun
senin bendeki
değerinin süt-beyazı
sayfalarımda sevdamı ölümsüzleştirmek
için sus/adım’ın sen oluşunu,
herkese duyurmak için yazdığımı.

Sus/adım ben sana çok susadım...

Sevil Özdemir.