DÜŞMAN OLDU

Benlikten ayrılınca, yalnızlığa bulaştım
Gurup, sürü topyekün öncüde düşman oldu
Derdi sevdim okşadım, ben benimle savaştım
Eli bırak bendeki sancıda düşman oldu.

Bu fanide mezarı daha sağken eşince
Fincancıyı ürkütüp işi zora koşunca
Zırtapozluk pes edip ayağıma düşünce
Şarap küpü, mezesi Hancıda düşman oldu.

Deve tüyü çoğunda düğümlendi geniz’e
Haram lokma dolunca, nur gelmedi beniz’e
Yetim hakkı demiştim, devlet denen denize
Vurguncusu alçağı, yancıda düşman oldu.

Manasına kafa yor hayatına ser dedim
İlahi hikmetini kalp gözünle gör dedim
Lama gibi tükürme Allah adı var dedim
Üfürükçü, muskacı, cincide düşman oldu.

Din denilen insanın refah düzeni bence
Lâkin gel haber anlat, başka çalar kemençe
Bir garip bin camiden hayırlıdır deyince
Vakıf’ı, diyaneti, dincide düşman oldu.

Aşkı gönül sazıma nota yapıp sakladım
Yürekten düşer diye ara sıra yokladım
Yarin kınalı eli öpüp öpüp kokladım
Mücevheri altını, incide düşman oldu

Çiftçi baba rahattır, ol meydandan geçeli
Sevda meyhanesinde badesini içeli
Tek doğru yol bu deyip Hak yolunu seçeli
Nefreti hüner bilen kincide düşman oldu.

Ahmet çiftci