Söküklerimi dikiyorum
Yumak yumak eprimiş iplik
Ve
Ucu kırık paslı iğnelerle
Yırtıklarımı yamıyorum meselâ
Senden arta kalanlarımla
Yeniliyorum eskilerim(i e) anlayacağın
İyi miyim
İyiyim
İyi




Uykularımın gözlerime ihânet ettiği
İlk Aralık’ta
Öyle bir geçtin ki içimden
Vura vura ayak topuklarını
Yürek kentimin
Kilit taşları yerinden oynamış kaldırımlarına
Geçirerek tırnaklarını
Ayyaş soluklu
Sarsak sersem rûzgârların kustuğu duvarlarıma
Ve
Savurarak tekme tokat gitmelerini
Yaraları berilemiş her yanıma
Acımadı mı sandın her yanım
Gömüp yüzümü yastığa yorgana
Zırıl zırıl ağlamadım mı
Öptü de annem yanan yanlarımdan
Yine de iyileşmedin
Geçmedin yine de




Çığıl çığıl bir kış gecesi
Camın pencerenin
Sokağın duvarın sağrilarini
Poyraz’la kamçılayan yağmurun
Buğulu mahûr sesi
Viyoloselin paslanmış tellerinde tangoya duran
Arz-u âzmânda nihâyetsiz bir sükût hâli
Biranda geliyorum kapına
Ayak topuklarıma batan
Bir kaç sokak dolusu anı kırığı
D’üşüyorum y’adına
Saçımdan paçamdan damlayan
Mısralar dolusu can yanığı
Ve
Sesimi düğümleyen yaşanmışlıkların
Acımtırak kekeme hıçkırığı
Senin de rûyâların alev alsın
En dipsiz deminde gözlerinin
Hafakanlar b’assın yastığını yorganını
Senin de uykuların kaçsın