6
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
1784
Okunma

hayatın bi yerinde
kırdı kendini anılarımızı yazan kalem
ölmezden ölmekmiş tükenmez çilem
acıya da inanır elbet yaşadığımız alem
dört duvar tabut kimse sebebim sormaz
korktuğum masallar gelir aklıma
bıçak koy göğsüme
ağ ger üstüme belki ruhum rahat durmaz
gölgemi duvardaki çiviye as
çerçevele en bilindik resmimi
her şiir türkü olmaz biraz da gam bas
en çok annemin ağıtlarında duyulur yas
ocakta söndürdüm haziran ateşimi
ve hiç bir yangından alamadım eşimi
elbet bilirim küllerimden doğmayı
bu aşk’a savurduğumdan beri leşimi
mavi karanlık gece
kim ağlar kim susar hece hece
kül düştü sigaranın söndüğü yerde
bir avuç toprak oldum duman esince
"lan oğlum
ne çok sevmişim seni ben" dedi
________________fatiha da kendi dilince...
5.0
100% (20)