yüzümüz
sevdanın hasret vedalarında
ve dağlarında suçlu bir adam gibi vurulabilir
yüreğim içten gelen bir söze muhtaç kalabilir


bir şey söyle bana
bir şey içimdeki duyguları koşturabilir
karşımda heybetli dağ gibi dursan ne çare
sığ suları en hafif ruzgarlar bile coşturabilir


içimin yanardağ sessizliği acıların en beteridir



sözümüz
çağlayanın bulanık sularında
saklı korkulardan sanık kaçarken savrulabilir
gözümün ateşinde sanki bir orman tutuşabilir


bir şey söyle bana
bir şey çiçekleri bile ölüme küstürebilir
karanfil kanaması içimde papatya falı açar
gelincik tarlasında çocuk gibi çıtalı uçurabilir


içimin kanardağ sensizliği kederlerin en beteridir



ve özümüz
kök salsın yoksul topraklarında
sevdaya duran yeşil yapraklar kavrulabilir
sakın umudum dökme yeniden başlanabilir


bir şey söyle bana
bir şey ki hayatın mevsimi değişebilir
ve yaprak sesi solarcasına üşür avuclarımda
ne ilk bahar ne de son yürek sevdaya kavuşabilir


içimin sevda yoksunluğu yetimliğin en beteridir...