O NE BİLSİN

Çocukluğum ne güzeldi gece gündüz yorulurken
Davar güttüğüm günleri arıyordum o ne bilsin
Mahallede sapan ile tam başımdan vurulurken
Yaraları yüreğimle sarıyordum o ne bilsin

Mevlütlerin dam arkada oynar iken olduk mutlu
Cıvıl cıvıl koşuyorduk ellerimiz değnek metli
Üzülmezdik olmasa da tarhana aşımız etli
Ebeliği hatırlarken terliyordum o ne bilsin

Birdirbiri oynuyorduk ebe iken gördüm ayak
Popoma yedim kocaman eşşekten çıkma bir dayak
Anam düşmüştü peşime koşuşum sanki bir kayak
Kaçıyorken bacağımı kırıyordum o ne bilsin

Yayla evimizde yattım acımı heybeme kattım
Oğlaklarla yarış yapıp mutluluğu öyle tattım
Akşamleyin yorgun argın stresimi dağa sattım
Sabah olunca yeniden parlıyordum o ne bilsin

Keçileri sağıyorken yavruları seviyorken
Köpeğimle güreşirken hüzünleri savıyorken
Eşeğime bindiğimde dertlerimi kovuyorken
Gelecekte mutluluğu görüyordum o ne bilsin

Bayırdaki çeşmelerin şifalı suyun içerek
Mutluluktan huşu ile kendimizden geçerek
Kötülüklerle savaşıp iyilikleri seçerek
Kaliteli yaşamaya varıyordum o ne bilsin

Dr. Süleyman COŞKUNER
9 Ocak 2016 Antalya