Kehanetim olsaydı bugüne dair,
galiba yine seni severdim
ağır olsa da, bedelini kabul ederek
gözlerine bakarak yaşardım acımı, sana inat
kutsal olanın anlamını anlatırdım onlara
her zorluk karşısında mücadele ederdim...
korkun kendineydi ,
bilmez miyim ta öncelerden
ama silinemez yazılar vardır
hiç silebilir miyim ?
dikilirim darbelerinin karşısında
ölümden korktuğun için değildir direnmen
sensiz kalmaktan korkumdan,
ben anlatamadım
sen de anlamadın halimden ...
uzaklardasın ya ,
başım öne eğik bir suçlu gibi
hüzünlü durabilirim
sebepsiz bir gülümseyişle de
karşılayabilirim günümü
sana emanet olsa da o günümün kaderi.
hep mi büyük sevene vurulmak yakışırdı sırtından?
diye sorularda boğulabilirim,
adil olmasa da cefan
senden vefa bekleyerek mi sevdim severken.
zehirleniyorum farkındayım ,
alnını yere getirmeden bana can veren duygularımın
yine de panzehirini istemem senden
ve sen hissetmesen de
ben yine geçeceğim
o buluşmaya karar verip
buluşamadığımız mevsimimizde
yaşadığın o büyük şehirden
kokunu ciğerime çekeceğim
süzerek şehrin isinden
belki de bir gece yarısı sen uyurken .

Nuran KARACA22:25 08.01.2016