şimdi beni anlayamazsın
sen benim kadar sevmedin ki
avuçlarına inince sahipsiz bir dua
o zaman konuşuruz
dudakları güveze boyanmış kız
o zaman konuşuruz…

ölü şehrin kalabalığında yalnızlığa düşünce
Üşürsün…
dudaklarının kıyısına vurur ölü cümleler
Susarsın…

en kalabalık caddelerde yalnızlık nedir öğrenince
gözlerinde birikmiş yağmurlar dökülür yorgun yanaklarına
neden sevdiğini,
kimi sevdiğini,
nasıl sevdiğini anlayamazsın
kekremsi bir acının koynuna düşer kalbin
her şair sana seslenir yalnızlık mısralarını
her söz seni boğana kadar içine çeker
kelimelerin anlamına mı,
içinden çıkamadığın anlamsızlıklara mı yanarsın
bilemezsin…

sabahın şafağı da,
akşamın alacası da boğar seni

şimdi beni anlayamazsın
sen benim kadar sevmedin ki
lisanına kelepçeler vurulup gam kusunca
o zaman konuşuruz
dudakları güveze boyanmış kız
o zaman anlaşırız…