Yine aynı durak
Ve ben yine aynı yolun yolcusuyum
Kim bilir bu kaçıncı kendimden kaçışım,
Bu kaçıncı kendimi yok yere harman savuruşum.

Ben mi ağır geldim kadere?
Yoksa kader mi beni hap yok sayandı?

Sayamadigim kaçıncı hüzündeyim
Ya da yazılmamış hangi misranın bilmem neresindeyim...

Yine hüznüm sarmış beni
Ben yine içimin sancılarına eşlik etmekteyim.
Sahi hangi yolun yolcusuyduk
Unutmuşum işte kendimi ve kendimde olan her şeyimi.

Bir gidiş var ikimizde
Bir ayrılık
Bir vazgeçiş gibi.

Bir kabulleniş var sevgili
Bir terk ediliş
Bir bahar gibi.

Biz hep olmayan tarafa bel bağladık
Hep yarı eksik verilen söz olduk.
Yani tamamlamaya yeminli değildi bizim kaderimiz,
Ne bileyim sanki bir boşluktuk hep...

Hangi sabahın sisi olduk?
Ya da hangi gecenin siyahı?

Bak bilinmiyor işte akibetimiz
O halde nedir bu bizi bize çok gören sevinçlerimiz?
Biz hep mi eksik kalan taraf olacağız?
Ya da unutulan.

Ah sevgili!
Biz ne çok gelmişiz kendimize,
Ve de ne çok bitmişiz.

Ben yine aynı durakta
Ve yine aynı yolun yolcusuyum...

Yolum ne sana ne de kendime
Ben savrulan hüzünlerimin kapısındayım.

Kendi şafağıma az kaldı sevgili
Ben ikimizin boş verilen vakitlerdeyim.

Bazen gece
Bazen gündüz
Bazen de tamamlamamış bir hece...

Dedim ya,
Ben ikimizin solundayım,
Bazen nefes
Bazen hayat
Bazen kilitsiz bir kafes...

Ben hep sendeyim,
Bir hayat
Bir umut
Bazen de bir kader...

Tüm vazgeçişler koynumda
Tüm umutlar cebimde,

Ben dedim ya sevgili
Yine aynı durakta
Yine aynı yolun yolcusuyum,

Ben senin
Ben benim
Ben ikimizin seferiyim...

07/01/2016