Bir, bir aldınız, tüm günlerimi.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.
Bomboş bıraktınız, şu ellerimi.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Gün oldu ağlattın, gün oldu üzdün.
Ömrümü alırken, bir roman yazdın.
İçime dertleri, üst, üste dizdin.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Namerdi güldürdün, dostları üzdün.
Ölmeden ömrüme mezarı kazdın.
Acımadın birgün, kalbimi ezdin.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Aldın şu bedenim, attın çöllere.
Asılsız idalarla, saldın dillere.
Dikenler batarken, kıydın güllere.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Gün oldu, yağmur oldun ısladın.
Gün oldu, kor,ateş oldun dağladın.
Gün oldu, karalara bağladın.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Sıladan uzak, gurbet ellerde.
Merhamet, vicdan, bitti kullarda.
Mecal ve derman yoktur dizlerde.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Dost elinde, erim, erim, eridim.
Bir dal oldum, açılmadan kurudum.
Yaprak oldum, şu dağlarda savruldum.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Ozan Muhlis, sus artık kaderin buymuş.
Şu gönlüm almıyor, dertlere doymuş.
Herşeyi en güzel, Mevlâm bilirmiş.
Söyleyin yıllar, ne deyim size.

Muhlis SÜNBÜLCÜ.