ANNEM CANIM ANNEMMM

Sen varken;
Kış mevsimleri yağmur ve kar olup,
Bir başka güzel yağardı toprağa.
Toprak suya doyar,
Adeta sana minnet duyardı.
Çünkü sen gittin,
Ne yağmur kaldı ne kar..
Hepsi bitti annem.
Seninle beraber kış mevsimi de gitti.
Artık o eski karlar yağmıyor annem.
Toprak suya bir türlü doymuyor annem.
Soğuktan donan ellerimi kimse ısıtmıyor annem.
Kalbim hep anne diye atıyor annem.
Sensizlik içime çok batıyor annem.

Sen varken;
Bahar yeşil olup,
Bir başka ağardı yaprağa.
Kuşlar cıvıl cıvıl öterlerlerdi dallarda.
Bahçeye ektiğin ağaçlar hayat veriyordu doğaya.
Topraklar ağaçlara sahne oluyordu.
Sayende bu sahne ağaçlarla doluyordu.
Ruhlarımızda gam yok neşe vardı.
Bahçemizde bana ait bir köşe vardı.
Her gün saatlerce kitap okurdum orada.
Seninle hayat vardı bu yuvada.
Her bir ağaçta olurdu meyvemiz.
Seninle bir başka şendi evimiz.
İnan seninle beraber meyveler de gitti,
Seninle o ev bizim evimizdi ve güzeldi annem.
Çünkü senin gönlün yüceydi ve özeldi annem.

Mevsimler sendin sanki annem, güneş sen.
Coşkun sular sendin annem, toprak sen.
Asmalarda üzüm sendin, ağaçlarda gül sen.
Elbet dünya gülerdi sen bir gülsen.
Ne kadar büyük ve ne kadar anlamlıydı adın senin.
Tüm mahallemizde anılır güzel yâdın senin.

Sen gittin güneş gitti annem.
Sen gittin ya inan şehir gitti annem.
Sen gittin şehrin ortasındaki nehir gitti.
Sen gittin ya inan ki Konya gitti annem.
Evet seninle beraber koskocaman dünya gitti annem.
Bilirim gelişin olmayacak artık senin.
Onun için boşuna gözlerim seni.
Gözlemek boş olsa da hep özlerim seni.
Annemmmm, annem canım annem.

Mustafa EROL
06.OCAK.2016
Manavgat / Antalya