Gittin
Ey kaşı kara
gözü sürmeli
ben şimdi
köyün kayıp delisi
ben hep ağlamaklı
başı dumanlı serseri aşık
Ayaklarım dolaşır
aklım bir karış havada karışık
Sırtımda bunca yük
yormaz beni
yüreğime sıkıştırdıklarım
yorar şimdi
Annem
ey sevdiğim kadın
duy beni
duy
yorulmuşum
usanmışım
benide al yanına
Eski günlerim
geri dön
dön
dön ki
yüreğim sevinçle dolsun
Gel günlerim gel
iyiyi güzeli hep umut ettim
vefa neydi?
kimdeydi?
Boşu boşuna
sabret diyorsun
sabır kaldı mı?
Acılardan bıktım
anlıyormusun
yoruldum
dedim ya!
Sen galiba beni duymuyorsun
şiir gözlüm
duy beni duy

kimse beni anlamadı
Suskunum dilim lal
ölüm sussun
susun
susun ki
anneler babalar bebeler ölmesin
Aşkın yüzü suyu hürmetine
susan dilim çözülsün
kuş gibi ürkek yüreğim
ağladıkça büyüdü
deli yürek oldu
Anam hani derdin ya!
Çocukların var
kardeşlerin ve ablaların var
senin yerini tutan var mı?
sana hasretim büyür büyür
damarlarımda fışkırır
can yakıp
kalp kırma neyin nesi
Neyi yazayım
sensizliği mi?
ısızlığımı mı?
yüzümün sahte gülüşünü mü?
içimin kan rava oluşunu mu?
Zifiri karanlık dünya’mı
aydınlat
Ömrüm nefesim
bir iç çekişmiş
annem
geri dön
Aşkolsun!

ölüm ensemde

Gel
ölüyorum...


Tülay Aslan