Yetişemeyeceksin…
O gün geldiğinde kaybettiğin her şeyi
bir daha geri alamayacaksın,
Bildiğin tüm limanlara hiçbir gemi gelmeyecek;
yalnız kalacaksın,
ağlayacaksın,
ve güneş, gözyaşlarına yansıyacak battığı zaman…
Sonra akşamlar başlayacak;
Hiç bitmesini istemediğin,
akşamlar…
Uykular bölünecek sabaha yırtılan cızıltılar eşliğinde,
Hep <Neden, Neden> diye beynini kemireceksin!
Ama asla ikinci bir şansın olmayacak…
Mevsimler kuduracak bedeninin her bir noktasında;
sonbahar olacaksın,
konuşamayacaksın,
ve yaprak olacaksın,
yaprak…
Kimsenin bilmediği derin bir ormanda
çürümüş bir sessizliği yaşayacaksın,
Şarkılar susacak deli rüzgârların ağzında,
Boynun öylesine bükülmüş olacak ki,
Sisler ortasında donup kalacaksın…
Ve hâlâ,
Ama hâlâ,
Yetişemeyeceksin…

18.06.2005/Cumartesi/SARAY
ŞİİR-B.BİRİCİK