Aşk yoklar kalpleri arada bir
Hazırlıksız yakaladın mı vay haline!
Hiç kızma gücenme gönlüne
O’da ister saklı dan gücü yok direnmeye
Haklı tabi ne yapsın
Muhtaç sevmeye, sevilmeye

Bırak açık kalsın musluklar
Bırak hayat dolsun küvetine
Bırak şu acıtan gerçekleri
sarıl arada bir o masum hayellere

unut yanlızlığı artık sil defterden
Çıkar şu terli hasreti üzerinden
kes akıt gurur denilen o zehiri içinden
Ama bırakma tut hayatı tam düşerken elinden
Bırakma asla sevdiğini özlersin,
belki ağlarsın içinden
Bırakma koş deli yarin peşinden
Cesurca öp, sıkıca sar o ince belinden.
Aşkım nerelerde kaldın gelmedin
Yüreğimin sesini de duymadın
O gül yüzüne ben hasret kaldım
Seni çok özledim dön artık aşkım

Resmin ellerimde bakar ağlarım
Seni seviyorum yanar yüreğim
Bana dönmezsen inan ölürüm
Vazgeç ayrılıktan gel artık, aşkım
Seni düşlerimde görür dururum
Böyle bir aşka esir olurum
Seni her yerde arar sorarım
Hasretinden öldüm ben aşkım
Sensiz hüzün doldu gecelerime
Söz dinletemedim ben yüreğime
Gözlerimde ki yaşlar döndü sele
Seviyorum seni gel artık aşkım
İstediğin herşey karşındaysa…
Ve sen ellerini ne kadar uzatırsan uzat…
Avuçların hep boş kalıyorsa…
Tutamadığında değil, UNUTAMADIĞINDAN’dır…
Görebileceğin bir çok şey varken…
Sen gözlerini kapatıyorsan…
Görmek istemediğin için değil…
Açtığın da Onu görememekten korktuğun içindir…
Her gece yastığa başını onunla koyup…
Onsuz uyanıyorsan…
Başlayamadığın için değil…
Bir önce ki günü onsuz bitiremediğin içindir…
Belkide Ölememem…
Korktuğum için değil…
Senin uğruna…
NEFES aldığım içindir…
Hayalin aklımdaydı,
Haberin yoktu.
Sendin benim yaşama sebebim,
Ümidim,hayalim,düşlerim…
Ben hep seni beklerdim
Sen,gelmezdin.Dağlar taşlar henüz adına şahit olmadı.
Adın sadece içimde haykırırdı.
Sen,duymazdın.Sendin benim yazım,kışım,baharım…sonbaharda solmayan çiçeğim.
Ben seni çok severdim.
Sen,sevmezdin.
Gizli gizli severdim ama,
Her zaman gölgendeydim.
Arkana bakacağın kadar yakındaydım.
Sen,bakmazdın.

İçim adını haykırır…
Nice çiçekler büyüttüm senin için,
Solmasın diye gözyaşlarımla beslerdim,
O çiçeği sana veremezdim.
Almazdın.

Kim sevdaya düşmüşse yanmıştır!
Yanan herkesi sayamam.
Ben kül oldum,
Kül ederdin,
Küllenmeyi izlerdim,
Söndüremezdin.

Bazen sen yerine ölümü beklerdim.
Çoğu gece kapına güller bırakırdım,
Sabaha kadar rüzgar alıp götürürdü.
Ve sen,görmezdin.

Anne sütü gibi saf,
Küçük bir çocuk kadar sakin,
Ve gökyüzü gibi temiz severdim seni…
Bilmezdin.

İçim adını haykırır…
Seni içimde öldürmeyi denedim.
Ama,ama o masum bakışın hep aklımdaydı.
Kıyamazdım.
Ölmezdin.

Gecelerce uyumazdım,
Adına şiirler yazardım.
Belki duyardın,ama…
Sana yazdığımı anlayamazdın.

Sırf senin ısınman için hüzünlü bir gözyaşı dökerdim,
Ardından bir sigara yakardım.
İçimdesin ya…
Onun için.
Ama…sen bilmezdin,
Isınamazdın.

En çok da ne zoruma gidiyor biliyor musun?
Senin için biriktirdiğim mutluluklar boşa gidecek.
Sevincim,hayalim,geleceğim…iyiliğe dair herşeyim.
Oysa ki ben yıllarca beklerdim,
Beklemiştim.
Sen…
Sen,gelmezdin.
Ve gelmeyeceksin,
Gelmeyeceksin…
Vaktim oluyor sen olmadığında
Ağzımdan tek bir kelime çıkmaz oluyor sensizlikte
Zindan oluyor san ki hayat bana
Gözlerin görmediği duvarları olan bir mapushane
Ellerimi uzatamıyorum gökyüzüne
Çile çekiyorum sen yokken ömrümde
İstiyorum istiyorum seni hep göreyim gökyüzünde
Lütuf olup yağmanı omuzlarıma
Mutluluk olup dizilmeni gülümsememe
Eş olup yaşamayı ömrünce
Zevk olup tattırmanı gözlerime
İktidar olup doğmanı gönlme
Mutluluk sebebi olarak vazgeçilmezin olmak istiyorum gönlünde
Hangi yanıma dönsem
Bana bakan gülüşüne hastayım
Sabah yürek tarafımdan
Kıyıma vuruyorsun
Aşk oluyorsun
Beni sana uyandırıyorsun
Öglen hayat tarafımdan
Kıyıma vuruyorsun
Nefes oluyorsun
Akşam hayal tarafımdan
Kıyıma vuruyorsun
Tek gerçeğim oluyorsun
Gece ten tarafımdan
Kıyıma vuruyorsun
Yeniden doğuruyorsun
Hangi yanıma dönsem
Sen biz aşk sonsuz
Sebebimsin nefesimsin
Sensiz tedavülden kalkan
Bir garip yolsuzum
Sadece seninle varım
Sana varım
AŞK
bence; ahmaklık olan, sana şiir yazmamaktır.
Sen Aysel’den güzelsin.
Piraye’den, Müjgan’dan..
Daha masumsun Berfin’den ve dağ çiçeklerinden.
Bütün kadınlardan – erkeklerden..
Yeryüzünden, gökyüzünden.
Benim diyen en muhteşem renkten.
Yeşilinden ilkbaharın, sonbaharın sarısından, dibi gözüken denizin berrak mavisinden..
Hatta serçelerden pencereme konan.
Çocukluğumdan.
Sen öyle güzelsin ki,
Bir peygamberi doğurmuş gibi, kutsallaşıyorum sana baktıkça ben.
Sana baktıkça, inanıyorum;
Mucizelere, kahramanlara..
Mümkün oluyor her şey,
Her şey yasallaşıyor.
Dünyanın en çirkin cümlesi bile, içine senin adın dahil edildiğinde beyaz güller gibi asilleşiyor.
Adını yazmak istiyorum Çin Seddi’nin her bir köşesine.
Eyfel’in zirvesinde bağırmak adını.
Adından ala şiir var mı ?!
Bu yüzden ben, oluverdim bu gezegenin en fiyakalı şairi..
Yaşamayı sevdiriyor bana, bir sabah omuz çukurlarından öperek uyanmanın hayali..
Zor, dar, kısa, kirli zamanlarda ellerini düşlüyorum.
Ellerinin ellerime dokunuşu güçlendirecek, arındıracak, kurtaracak beni.
Senden ala şiir mi var ey göğümün içinde gizlenen tanrının en muhteşem eseri ?
Sen öyle büsbütün,
Öyle tamam,
Öyle eksizsin ki;
Seni yazmamak, sana yazmamak ahmaklık değil mi ?”