Tel tel saçından kirpiğine kadar muhabbet
Özlem mi dersin ölüm mü dersin yeri dolmaz
Bir tamam bin eksik yaşadığımsın ilelebet
Ruhumun cenneti annem sensiz huzur olmaz

Şimdi özlem mi duyulmalı harcanan ömre
Bir beyaz kağıt resim mi çizmeli şiir mi yazmalı
sen şimdi göklerde yıldız olmalıydın anne
Yazsamda bir çizsemde bir bitmez efkarı

Sorgulamaktan arta kalan gönlümü avutamazsın
Varsın ömür tükensin yeter ki umutlar tükenmesin
Her özlemde adın anılır sol yanıma özel hatırasın
Gönlümde demetlerden bir sızı dinmek bilmeyensin

Gözyaşlarım yüzümü yıkamıyor senin gibi anne
Bir gülün hüznünü yaşıyorum resmen titreyerek
Varlığın cennete yokluğun cehenneme kul köle
Bahara ermeyen bir kışın sitemindeyim ürpererek

Gönlümde ömrümün umut ölüleri yatıyor
Sen umutsun ölü diyemem şehitsin anne
Gül gülistan yurt kokun davetiye çıkarıyor
Bülbül olasım var varlığım bürünür hüzne

Özlem varsa ömrümde ekili çiçekler kanar
Seni özlememek çiçeklere ihanet etmekle aynı
Çiçekler küstümü bir kere kırgın büyüyorlar
Özleminin duruşmasında kırgınlık miras kaldı

Bir sen çağlıyor sol yanımda doludizgin anne
Bir sensizlik korkutuyor beni ölümden beter
Biliyorum yaşıyorsam sen ölmediğin için içimde
Seni yaşamak yalnızlığı bilmemeye benzer

Sinan Bayram