sensizliğin kucağında bıraktın beni öylece
yalnızlığa terkettin beni sinsice
bilemezdim bensiz yaşayacağını
bensiz kahkahalara bogulurmussun oysaki
bense hickiriklara boğuluyorum sensizliğimde
yastıklara sariliyorum öyle Uyuyorum gecenin karanlığında
huzur arıyorum yokluğunda
ama yüzüm asık
gözlerim yaşlı
sensizlik bana hiç iyi gelmedi
aslında şunu söylemeliyim ki
berbat bir haldeyim ben
gözlerini özledim
resimlerine baktım
yerini doldurmadı
gözlerin dolmuyor resimlerde
bana bakıp huzunlendigin günlerdeki gibi,
hem gözlerin parildamiyor da
hani çok sevinçli olduğun zamanlardaki gibi
ama ben sesini de cok özledim
canimm deyişini
sanki gerçekten canınmisim gibi
ellerini hisseder gibiyim sanki hala
ellerimde ellerin var sanki
omzuna yaslamışım başımı
dünyanın en mutlu insanı benim.
demek isterdim eskiden olduğu gibi
sen yoksun artık
yokluğunda ne ellerin ne gözlerin ne de sesin var
yokluğunun getirdiği göz yaşlarım ve mutsuzluğum var...