Beklemekle dönmüyorsun anladım,
Anladığıma yandım;
Başka çarem yok seni beklemekten
vefasız bir yarmış yüreğime sığdırdığım
aşkı kapıyı çarpıp çıkıncaya kadarmış
dönmemekmiş geriye felsefesi
be kurban olduğum
deseydin ya,
deseydin ya...
bende bilseydim
bu kadar sevmezdim seni
günümü geceye katıpta beklemezdim
seni savunmazdım inkar edenlere
cewap wermeyenlere sormazdım seni ozaman
sırtımı dönmezdim terket dediklerine
aşımdan yaşımdan olmazdım ruhum hala genç kalırdı şimdi
bu kadar derinden gideceğini deseydin keşke...
işte ozaman gözyaşımı önüme koyup düşmezdim yollara
adını anmazdım günün her dakikası
seni bir ömür benliğime katmamaya yemin ederdim
seninle başlayan sabahlarıma şükretmezdim ozaman
duyduğum en değersiz sözü sırf senin dudaklarında değerlenecek diye
dinlemezdim gecelerce...
bu kadar sesssiz gitmeseydin keşke...
saflığıma bu kadar yanmazdım o zaman
sevdide terketti derdim
benim duygularımı yormadı derdim
beni benden etmedi derdim
hiç acıtmadı derdim
hala hayattayım derdim
be iki gözüm..
güneşli bi bahar sabahı gitseydin keşke
belki bu kadar üşümezdim yokluğunda
yağmur soğuk karanlık bide üstüne sensizlik eklenince
delipte geçiyor....
ah be aklımın tamamı
bu kadar mahvedipte gitmeseydin keşke
yarım bıraktığın karanfilli çayını bekletiyorum masada
belki gelisin diye
onu içimesende sorun değil
ben sana yenisini demlerim...