Ah be kardeşim,
Ben..
Hangisini,neyi anlatayım..
Bilmemki..
Nerden tutup,neresinden başlayayım.

Desem ki..
Şu Avrupa´nın göbeğinde..
Sözde..
Medeniyetin beşiğinde..! !
Bazen bende..
İnanamıyorum yaşadıklarıma, gördüklerime

Bir bebek gördüm...
Pancar gibi kızarmış,yırtınırcasına ağlayan,
Per perişan, bir çocuk arabasında..
Berlin´in o meşhur metro istasyonunda,
Herşeyin aleni yapıldığı ,uyuşturucu pazarında
O kan çanağı gözleriyle.
"Kurtarın beni" dercesine,yalvararak bakan,

Yanı başında, dilenen..
Zavallının, madde bağımlısı,
O günahkar, annesi.
Bir başka köşede..
Avını bekleyen atmaca gibi,
Vicdan yoksunu,zehir taciri..

Anne..
Çocuğunun mamasından önce.
Ne edip edip alacak, o kahrolası zehiri
Ve batıracak..bininci,onbininci kere..
Kadere isyan edercesine,
O laletli iğneyi.
Ne yazıkki,
Tutunabilmek için hayata,
Yok...
Yok o kader vurgununun başka çaresi..!

Dudaklar kavrulmuş..
Gelmiş yine,o davetsiz misafiri.
Tiril tiril titriyor,her bir yanı...
Bebek ağlıyor...bebek aç,bebek susuz..
Anne çırpınıyor,anne kahroluyor.
Anne perişan,anne çaresiz, anne mutsuz..

Bizlerin elinden gelense.
Sadece ve sadece..
Acımaklı gözlerle bakmak hallerine..!
Varsa cebimizde üçbes kuruş,atmak önlerine..!


Mahmut M. Özdemir