Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba
Ben verirken bu yolda sensiz dertlere çaba
Baba bilmezdim senle ben bu çileyi derdi
Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm de baba
Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba
Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Yokluğun bir yıkımmış gidince ben anladım
Sensiz gecelerde sensizliğe yatamadım
Sensizliğe çare bulup yola çıkamadım
Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba
Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba
Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Şefkatli yüreğinle hep bizleri sarardın
Mutsuzluğumuzun içine şeker katardın
Üç kardeştik biz sarıp sarmalardın yatardık
Sen mutsuzluğa nasıl olur çare bulurdun
Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba
Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba
Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Ödenmez üzerimizde senin emeğinde
Annemde bizimle beraber göz bebeğindi
Geceleri gizlice sen ağlar gördüğümde
Gözüme limon sıktım derdin her seferinde
Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba
Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba
Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Kul Mehmet’im her gün aşın bekler bu sofrada
Sensiz mutluluk zor bulunurmuş bir arada
Ne olur gelip sarsan sen ağladığımızda
Yokluğun hançer gibi saplanır yokluğunda
Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba
Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba
Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba
Mehmet Aluç-Kul Mehmet