Tam savaşın ortasına doğdun
Lübnanlıydın
Şanssızlığın belki ırkından
Belki dininden belki dilindendi
Bomba sesleri karşıladı seni
Hayatının ilk gününde
Anne ve babanın buruk gözlerinde
Yaklaşan ölümün soğuk nefesiydi
Adını Vaad koymuştu baban
Savaşa inat güzel günlerin umuduydun sen

Uykunda sıçradın bomba sesleriyle

Ölümden kaçış yoktu
İsrail azrail olmuş
Adım adım suçu müslüman olanların
Kanını içiyordu

Kan emicilerin çocuklarını da kin bürümüş
Top mermilerinin üzerine yazdıkları yazıda
Kusmuşlar nefretlerini
“Sevgili Lübnanlı, Filistin’li, Arap, Müslüman ve Hıristiyan çocuklar,
ölümünüz için sevgilerle’

En sıcak en güvenli bildiğin ana kucağında
Meme emerken geldi kalleş bir saldırı
Gazetelerde on günlük bebeğin ölüm haberiydin artık.

Onlar adına senden özür dilerim
On gün seni ağırlayamadık dünyada
Kahpelerin
Kan emicilerin hedefi oldun sen
Yumuk yumuk ellerin yana düştü.