Daha kaç ayrılık yaşayacağız kaç kere
ruhu revanım
kaç kez taşıyacak bedevi kervanları sensizliği
naaşım hangi omuzlarada anne

bilesin anne
asla geçip giden yıllara değil isyanım

aşka
açlığa tebelleş olmuş bir yaşamın
belki ilk
belki de son kurbanıyım anne

siz kana susamış cellatlar
siz kelli felli kodamanlar
cebimde çocukluğumun resmi
çıkarın da bakın
o kaldırım kenarında oturan dilenci benim
benim işte
bilemezsiniz
anlayamazsınız içimde kopan fırtınayı
işkembenize bir lokma fazladan gitsin diye
katledildi bütün geçmişim

nafileymiş geleceğe dair düşlerim
içimde bitiremedim savaşları anne

ben hala kaldırım kenarında
önümden geçip te giden kodamanlar
bakmayın ayaklarım yalın
eğnim hırkasız ve açım
n’olur üşüdüğümü sanmayın
insan kaç kere üşür ki zaten
kaç kez umudunu çalar kırağı
buz kesmiş yüreğim çoktan

yalvarırım para ya da ekmek vermeyin
hırka da istemem

Allah rızası için abi
bir yudum sevgi
ya da barışa mavi

mavi umudun rengi ya
yeni bir yıla
yeni umutlarla giriyorum anne

haberin olsun
defnim ertesi gün
dualarla uğula beni anne


Efkan ÖTGÜN

Savaşlar sebebiyle, yurdundan, yuvasından, annesinden ayrı düşmüş bütün çocuklara Yeni yılın barış ve sevgi getirmesi dileğiyle...