küfrüm geliyor gece yarıları!
başucumda arsız şiirler bulunduruyorum.
iltihap zengini bir bedenin
aymaz övünçlüğü yapışmış geceye!
altın zannedilen karanlığın!
altında kalakalmış bir tay gibi geçiyor vakit.
ağır zamanlar!

yarasına üfleyecek bir rüzgar arıyor acizliğim.
ayak tabanlarımda toplanmış yağmur suları,
söndürmüyor gece yangınlarımı!
filizlenmiş insanlığımı,
yetilerimi,
niyetlerimi ve şiirlerimi..
daha nicesini heba edip
önüme külden bir yemek gibi sunuyor hayat!
sonra gamsız bir ebeveyn olup
sessiz kalıyor ağrılı yaşayışıma.
ben çocukluğumun sokaklarından öğrendim,
karanlığın korkutup,
yabancıların tedirgin ettiğini.
etrafım karanlık
ve ben yabancı kaldım kendime.
bundan korkum!

alfabemin paslı harfleriyle susuyorum!
ırkçı bir sessizliğin peydah ettiği öfkemi,
karanlıkla yıkıyorum.
sınırdışı ediyorum kendimi kendimden,
sobeler diziyorum art arda!
yakaladım işte!
yakalandım işte!
ben önde,
benliğim arkada!

- Abdullah Cemek