1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1028
Okunma
Islatan hüzünle başlıyor nöbet.
Sesime ses vermez umut ağacı!
Gecenin kalbinde gam sepet sepet,
Ruhumda depreşen bir yivli sancı.
Göğüs kafesinde çırpınır umut.
Esrarını saklar sevda çiçeği.
Her yağmur yağışı erirken bulut;
Islak yüreğimden al geleceği...
Beyaz bir zambakla yürür anılar.
Hayalin gönlümde buhran damıtır.
Gıcırtıyla kapanır tüm kapılar.
Saçlarını esen rüzgâr dağıtır.
Arzu: kof gönülde fosforlaşan sim…
Hüzünse; ruhları hapseden zindan…
Âşık: sahte sevince mahkûm bir resim…
Umurumda değil tükensin zaman.
İdamlık bir mahkûm şekil ve desen
Öykümde iç içe hüzün ve vebal
Uzayan bir hayal işkence ve sen:
İşte dört mevsimdir kuşandığım hal.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz