Ben seni, sessizliğin olduğu yerlerde çok seviyorum,
Senin olmadığın yerlerde şiirlerime boyanan adını en çokta,
Ben seni küçük bir rüzgârın yaprağa dokunuşu gibi seviyorum,
Bir köpeğin kırlarda bir kuşu kovalayışı kadar inanılmaz seviyorum,
Ben seni, otların üzerindeki yağmur taneleri gibi sessizce seviyorum,
Gözlerimin kıyısında serinleyen şarkılarda seviyorum birde,
Ben senin, dudaklarındaki yağmurlu kelimeleri çok seviyorum,
Sessizliğe kırılan bir ışık gibi,
Karanlıklarda çok seviyorum ben seni...
Ben seni, gökyüzünün yalnızlığında çok seviyorum,
Sonbaharın ıslak sokaklara serildiği gibi,
Ben seni, sararmış yaprakların kırılmış dallarında çok seviyorum.
Günbatımına çarpan rüzgârlar kadar titrer yüreğim şimdi,
Ben seni, bulutların kokusundaki baharlarda çok seviyorum,
Oysa ben sana hiçbir zaman söyleyemedim,
Hiçbir zaman bilmiyordun işte...
Bilmiyordun seni en çok nerde sevdiğimi,
Ama ben seni, senin olmadığın yerlerde çok seviyorum...


26.05.2001/Cumartesi/Kavacık/PURSAKLAR
Saat–01.30
B.BİRİCİK