Henüz toydun, düştün sıladan ırak,
Bir yanın Hatay, bir yanın Zonguldak,
Artık hasreti bir kenara bırak!
Bitimsiz sevginden murat alayım,
Tutunduğum en son dalsın Tülay’ım.

On altı yıldır kahrımı çekensin,
Haneme sevgi, huzur ekensin,
Varsın ömrüm senin ile tükensin,
Gündüz güneşimsin, gecede ay’ım,
Bağrımda yeşeren gülsün Tülay’ım.

Önce Tuğba, sonra Melisa, Furkan
Üç evlat doğurdun, candan özge can;
Onlarla çarçabuk geçiyor zaman,
Seni yaratana kurban olayım,
Şekersin, şerbetsin, balsın Tülay’ım.

Zor günlerimde bana nefes oldun,
Ruhumun dinlendiği kafes oldun,
Dertlerimin durulduğu menfez oldun,
Gözlerim gözlerinde meşke dalayım,
Sazlar bizim için çalsın Tülay’ım.

Dizimde dermansın, gözümde fersin,
Benimle oturur, benimle yersin,
Mutluluğumuz mahşere dek sürsün,
Yüreğine prangalı kalayım,
Her anım seninle olsun Tülay’ım.

30.12.2015
Muhittin Alaca