Kimsin sen aşk

aşımdaki tuz telaşım
çayımdaki gevrek açlığım
ya da kahvemdeki sigara tiryakiliğim mi




kimsin

ıssız durağıma son anda yetişen otobüs sevincim mi
üşüyen parmaklarıma giydirdiğim sıcacık eldiven dostluğu

ya da süpürdüğüm anılarımı uğurladığım faraş kardeşliği misin



her vapur düdüğüne asılan eskort martılarımdaki arsız şımarıklık mı yoksa



ki balığa sormuyorum bile
şimdiden anason kokuyor hevesi



ya şu zeytinyağının üstüne çıkmaya çalışan
ekşi ekşi sırıtan sarışına ne demeli




kimsin sen
hangi gökkuşağı emziriyor seni
kıskaçlarında hangi renkleri boğuyorsun



ki senin
kimlik değiştirip cüzdanlara sıkışan
köşe başlarında çirkince pazarlanan çakmalarından da haberin yoktur sanırım




oysa ki ben aşk’ı

yağabildiğimiz kadar sağanak
uzanabildiğimiz kadar toprak
doğabildiğimiz kadar güneş
ve açabildiğimiz kadar çiçek bilirdim



deniz bilirdim

inebildiğimiz kadar gizem ve derin
ve saçabildiğimiz kadar ıslak ve mavi



buram buram Anadolu kokan
türkü bilirdim dillerde
sarabildiğimiz kadar kucak
ve açabildiğimiz kadar yürek bilirdim




aşk’ı ben
şiirlerde hece
ve yıldızlar dolusu gece bilirdim

.
.
.

……………ta ki gece yüklü gözlerinden
………………………………………………gözlerime tek tek yıldızların düşene kadar


.
..........

.

ey sevgili
aşk’ı sen bildim


ki bende seni sevmenin adı

arınmış tüm çıplaklığımla

gözlerinde yalnız sana doğmak

yalnız sende büyümek

ve defalarca bıkmadan usanmadan yalnız sana ölmek oldu …












ilhanaşıcıaralıkikibinonbeş