4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
933
Okunma
Bulmacanın boş kareleri gibi,
Hayatı çözmeye çalışıyoruz..
Oysa;
Ne çok şey biriktiriyoruz farkında olmadan...!
Unutmak istiyoruz vakitli vakitsiz,
Anlatmak istediklerimizi,
Kırılıp da bitirmek istediklerimizi..
Sonra;
"Unutma" diyen sesleri fısıldıyoruz içten içe..
Yalandan ibaret olan hayatın esiri olup,
Bir boşluğa sürükleniyoruz..
Eni konu "Affetmek" kelimesini kurcalayıp,
Aşılmaz bir yoldan geri dönmeye çalışıyoruz..
Kimi ne kadar affetmeli ki..?
Evet..Evet..
En doğrusu;
Önce kendini affetmeli insan..
Zira;
Hayatının başrolüne koyduklarını zaten affediyorsun..
Ne kadar ağır olsa da yükümüz,
Hakedeni de,
Haketmeyeni de affediyoruz..
Ve;
Olan hayatın yorduğu yüreklerimize oluyor..
Dimi..?
S.K.
NiLaS
28 ARALIK 2015
5.0
100% (8)
Cevap Yaz
