İçtiğim kahveden kalma
Uykusuzluğumla
Elimde kalemim anlatıyorum geceyi
Beyaz sayfalara..
Gökyüzü görevini devralmış gündüzden
Olması gerektiği gibi
Karanlık..
Yıldızlar Ekim’e yakışırcasına
Firarda,yoklar..
Sahile bakıyorum
Bir kaç gemi
Zoraki denizi aydınlatan ışıkları
Yakamoz da yok bu akşam
Tuhaf!
Ve ben
Gözlerimi yakan uykusuzluğa rağmen
Hafızamı sıfırlamak için
Dalıp gidiyorum
O sessiz karanlığa..
Herşeyi anlatmak istediğim
O anlarda
Tek sen kalıyorsun hafızamda..
Hayalin sırdaşım olurken
Dile geliyor sustuklarım
Kimseye söyleyemediklerim..
Biliyor musun
Hiç kimse sensiz nasıl yaşanılır
Sormuyor
Sormasınlar da zaten..
Ne zaman biteceğini bilmediğim
Özlemi anlatmak zor..
Benliğimde oluşan sessiz çığlıklarla
Kendime küsüp,susuyorum
Sensizliğimi bilmiyorlar..
Hayatım bana sen borcu var
Gün be gün alacaklıyım da
Ne zaman biter senet
Bilinmez
Yine uzun bir gece..
Sensiz geçen yıllarda
Ayaz vurmuş sesimle
’Neden’ diyorum
Yanıtsız sorular
Sayısız..
Birazdan gün ağaracak
Usulca çekilen el ayaklar
Dökülecek sokaklara
Herkes kaldığı yerden devam edecek
Ben bile..
Ama inan
Sensizlikte boğuştuğum bu hayattan
Büyümekten yoruldum
Yok mu bu dünyanın
Geri sarma düğmesi.?
Yine uzun bir gece
Ve sen yoksun..
S.K.
NiLaS
20 EKİM 2016