Bütün sevinçlerimi kaldırım kenarlarında bıraktım
Ezbere bildiğim her şey bir çöplük şimdi
Ağzı şarap kokan kadınları sevmeyi bıraktım
Zamanla sigara içmeyi de öğrendim


Naftalin kokusu aradım sokaklar dolusu gezerek
Oturdum bir kediyle muhabbet ettim
İnsanlardan kaçtım
Kitaplara sığındım
Her kelimede yeniden tutundum hayata
Okudukça bir martının kanadında uyuyor halde buldum kendimi
Öyle huzurlu
Öyle düşsel


Çorba kokan evleri sevdim
Yavrularını emziren köpeği izledim uzaktan
Mendil satan tanrıçayı öptüm yanaklarından
Karıncaları ezmeden yürümeyi öğrendim


Denizlerin maviliğine attım kendimi
Balıkların sesini dinledim
Dalgaların hırçın davranışlarında buldum özgürlüğü


Gökyüzünden kopan yağmur damlalarını saymaya başladım
Şemsiye açanlara gülüp geçtim
Telaşlı bir şekilde ilerleyen solucanı yuvasına bıraktım
Daha önce hiç tatmadığım mutluluk kaplamıştı bedenimi


Geceyle gündüzün sessiz geçişimini izledim pencere önünde
Bulutların birbirlerine çarpmadan ilerleyişine şahit oldum
Bedenini birbirine bağışlayan insanların
çığlıkları güzelleştiriyordu geceyi
Gittim
Gecenin en ışıltılı yıldızının koynuna attım kendimi


Soğuyan gece tatlı bir gülümseme ile
kendini sabah güneşinin kollarına bırakıyordu
Ertesi gün yine gelecekti
Bunu yalnız ben biliyordum.