Ben hiç gülmüyordum aşkım
Hiç komik olaylar yoktu hayatımda
Ta çocukluğumdan itibaren
Hayatın acımasız tokatları şakladı...
Bembeyaz pamucuk yanaklarımda.
Yine de kendi kendime hiç acımadım
Dimdiktim,müdafi!
Çok iyi koruyup kolladım
Herkesten de çok
En çok da kendi kendimi.
Yok aşkım yok!
Eğer ben bunları anlatıyorsam...
Nedeni bil ki...
Öldün.
Ama sen bende yeni öldün!
Ölmemiştin.
Analığımın fettan gülüşü geliyor aklıma...
Fırsat bu fırsat daimi çimdikleri...
Of nasıl da acıtırdı.
Sonra buz gibi bakışları...
Ondan ödüm patlardı.
Çoktan beri hala dimdik ayakta..
Yaşayıp duruyor
Takdiri İlahi.
Seninki ne bana aşkım?
Beni seviyorsun demek ki...
Hep öyle diyorsun...
Tamam sana inanıyorum?
Ama sen ölmeden ölmeyi tercih edenlerden idin?
Öldün.
Ama öldü dedikleri zaman değil!
Sen bende yeni öldün
Ölmemiştin.
Ama artık ben..
Ama artık ben...
Neyse demiyeceğim boş ver!
Sadece susuzum...
Sadece uykusuzum...
Ama çok yorgun...
Bir de kör.
Seni seviyorum.
Önceki gece babamı gördüm rüyamda..
Yüzü gülüyordu...
Bana hitaben buralarda..
Duramayacağımı söylüyordu?
Hayra yordum
Nasıl mutlu oldum...
Tam otuz dört yıl önce ölen babamı
En çok üç kez rüyada görmüştüm.
Aşkım sen iyisin değil mi?
Üzülme her şey...
Takdiri İlahi.
Her şey en güzel yani.

18.03.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.