Gözü kara hasım, oldun barkıma
Sarılıp da girme, koluma benim
Görünmez yüzünle doldun arkıma
El sürüp ilişme soluma benim

Yokluğunla suskun, ıssız diyarım
Aldın seni benden, bıraktın yarım
Beni dinlemeyen, hercai yârim
Karışma boşuma, doluma benim

Hasretin çıtası zirveyi buldu
Bekleyen umudum, saçını yoldu
İçimde onlarca, lalezar soldu
Güneş olup doğma, gülüme benim

Ömrün ikliminde bitirdin şevki
Acıya bezendi sızlar her mevki
Sırra kadem bastı yaşamın zevki
Kota koyup durma, dilime benim

Yarınlara kettin huzura diken
Sendendir yüreğe dolup biriken
Kabarttın yekûnu derdim bir iken
Bundan sonra çıkma, yoluma benim

Karartın hisleri bağlattın kurum
Kolay lokma değil, aşılmaz surum
Gayri bildiğimi, söyler okurum
Boşuna boy verme, selime benim

IŞIK geçmez sözüm doğruma kanmaz
Dünya küle dönse, bir çöpü yanmaz
“Hey Allahtan korkmaz kuldan utanmaz”
Yeter artık binme dalıma benim

Azimet IŞIK 24.12.2015 ŞİLE İSTANBUL