şimdi çektiğim nefes sığmıyor yalnızlığıma
kanıksanmış gecelerde yitirdik yolumuzu

kirletilmiş hecelerde
kaybolup gitti mavi çocuk sesimiz
bir bilinmez heyulanın ardından
yollarına düştüm ben

yok artık "acılara tutunmak" türküsü
şiirlerle savruldum
dargınlığım ondan



hayatın düşsüz, sevdanın yarınsız
direncin güçsüz bırakıldığı yürekte
ince bir sızıdır umudu yeşertmek tutkusu


yoksulluğum hüzün kokuyorsa ömrümce
ondandır üstüme başıma bulaşan bu kan
bu talan bu katıksız yalan korkusu



kaçkarlardan akan serin derelerde
al benekli balıklarla yüzdüm ben

yar dilinden dökülen iki söz gibi
gül yüzünü öpen suyun rüyasında
büyüdüm de yüreğimle geldim..
zehir olsa yar elinden içtim ben

fırtınadan yağmurlarla geçtim..
can evimden vuruldum
kırgınlığım ondan



bu kahır sevdamın son nefesiyse
ve en acıyan yeri kalbiyse insanın
yaranın inleyişi ezilmiş her çiçeğin sesiyse


ömrümüz bu kadarmış papatya kokusu
kederim ondandır biraz bu şiir ondan
her annenin çığlığı ağıt gibi çınlıyor yaramdan...