Gemisiz bir okyanusta seyahat etmek gibi yelkenlerini açıp
Yeltenmek cesaret ister
Burada, bu an içinde kalmak ise yaşamın dehli,
ve hayli güç ister
Ne denli olursa olsun saplanışların, kapılarını aralayıp sesini dinler mızıkaların
Hayır hayır, yanlış söyledim, mızıkadaki solukların
Hatırlatsa da;
Beni sana getirmez ki

Ne ister bilmem göğün dilsiz kuşu
Yakalar boynundan sarar tatlı sözlere
Göz çukurlarına yerleşir tebessümü yılanın
Tutulmayı bekleyen kız çocukları gibi kıvrılır üzerine
Saçlarını uzatır ağzına doğru, ruhunun dehlizine
Sinse nefesi tenime
Parmakları arar kırık dudakları
Ah söylediğin gibi, ‘daha fazla dokunamam’
Yine de bu gece içinde uyusam

Fikrini alır yazmam, başımda sarılı, sinene ilik
Serin yapraklarının gölgesinde kalın gövdene sarmalanır ismim
Kabuklarında pervane çiçek açar
Arsız yüzümü bile kızartır bakışları
Gülümsersin sonra mülemma gazel
Şuur aklı terk etse de benden;
Seni alıp götürmez ki

Canım efendim.