Yokluğundan beri tam dört yılı bıraktım geride
Fırçasız yapılan bir resim
Renkleri olmayan bir düş
Ve ağlaması çalınan bir bebek gibi
Geçti böyle rüzgâr gibi
Ne bir işaret kaldı şimdi geride
Ne de sana dair bir iz
Sarayköy’de sensiz.

Acılara su serptim şimdi gerilerde kalan
Sesi kaldı akşamları dinlediğim yağmurların
Karları düşerdi yorgun gözlerimdeki umuda
Selleri akardı
Şimdi her şeyi alamayan
Bir tek şiirler kaldı geride sana adanan
Bir de yalvaran dualarım kaldı mavi semalarda
Oynadığım tavlanın düşeşleri eskitti pulları
Her vurduğunda parçalayan sesi dağıldı içimde
Sarayköy’de sensiz.

Okuduğum o eski kitaplarımı bıraktım
Bazı şiirlerimi de yaktım bir aralık akşamı
Eski şarkılar söylendi yine bir yerlerde
Bir tutam sevgi vurdum kâğıda
Her şey boş ve yalan değildi
Oynadığımız satranç hamlesini yarıda bıraktım
Yazdığım duvarlarda adını solduran
Umutlarım vardı oysa hiç bitmeyen
Her gece dipsiz sohbetlerde
Kadir abiyle paylaştığım dertleri yıktık
Sarayköy’de sensiz.

Renklerini senden alan resimlerimi sattım
Akşamları bitirdim yıldızların ayak ucunda
Sigaralarımın küllerini döktüm yollara
Kavgaları bitirdim kendi kendime ettiğim
Hiçbir zaman cevaplayamadığım
Soruları sildim beynimden
Sarayköy’de sensiz.
Ne bir işaret kaldı şimdi geride
Ne de sana dair bir iz

Ve kaldın yırtık şiirlerde aşkım…

16.11.1998/SARAY…