İSMİNİ

Sen gittin ya!
Boş vermiştim hayatı.
İki satır karalamak için,
Öylesine aldım kalemi, kağıdı;
İş olsun.

Yine takıldın kalemin ucuna;
Ha bire senin aşkını,
Cizdi de cizdi.
Ne ettiysem silemedim,
Zeynebim,
Hem kağıttan, hem de kalbimden,
İsmini.

Ben senin dününü bilirken,
Yarınından ne beklerim ki.
Unutmam!
Nasıl unuturum; yalvarırken, gitme derken,
Bana ettiklerini.
Ama ne yaptıysam silemedim,
İsmini...

Sen,
Hep kıvırarak konuşursun;
Üstelik de yalancısın.
Döneklik de tam mesleğin.
Geride unutmak için bıraktığım,
Herşeysin.
Ama,
Sol yanımda da,
Kalansın.

Bu isim,
Kalbimin en hassas yerine;
Göğü delen direk gibi,
Dikilmiş.
Artık taşımaktan
Yoruldum.
Ağrısıyla zor yaşarım,
Ne ettiysem de
Atamadım.

Ne bitmez ağrıymış.
Sökeceğim;
Hem kalbimi, hem de
İsmini..

22.12.2015

MEHMET SEMERCIO