Yokluğunda bıraktığı hatıralar ile avutmaya çalışırsın kendini ,
Yok olduğuna tahammül edemez, var olduğuna inanırsın,
Gitmiştir aslında,ama;kabullenemessin,yanımdadır dersin,
Her ne kadar göremesende;olduğuna inanırsın,Tanrı misali.

Haykırırsın sağa sola O burda dersin,
İlk başta,gidişinden sanırlar,geçer sanırlar,
Sonraları;deli demeye başlar etrafındakiler,hiç birşey anlamadan,
Ve;en son ’yalandan yapıyor’derler,Aşkın ne olduğunu bilmeden.

Tek sırdaşın;oturduğun mabedin duvarları olur ,
Her saat,her dakika,her saniye dert yanarsın duvarlara
Günü gelir;içinin dolmadığı kadar,duvarlar dolup taşar,
Ve hayat’a isyan edercesine,üstüne yıkılırlar.

Gözyaşların akamaz olur artık;
Aslında ağlar durursun ama;akmaz gözünden yaş,
Etrafında dolanan insanlara yalvarmaya başlarsın sonra :
Gözyaşlarınızı bana verin diye ....NAFİLE...

Sonra;bir an birşeyler gelir aklına,
İlk görüşün,o kadar ,, sadece ilk görüşün,
Kıyamamışsındır;sarılmaya,sarmaya veyahut öpmeye,
Çünkü;sevmişsindir,sadece gözlerinin içine bakıp dalmayı istemişsindir.

...Ve işte;simsiyah gecelerden,bir tane daha;
Herkese Yaşantı olan gündüz,sana zindan,
Sana yoldaş olan gece,herkese ölümdür sanırsın,
Gecelerde,hıçkırıklara boğulur,bir türlü ağlayamassın .

Nerde olduğunu öğrenirsin,bir umut;beni gene sever dersin,
Yollara düşersin,engel olmak isteyenleri,engel olarak görmeden,
Ve,sonunda bulursun,içine soğuk bir su serpilmiş gibi olursun,
Yanına gitmeye cesaret edemessin,çünkü;çocuklarıyla mutluluğunu görürsün.