Güneş batıp akşam olduğu vakit,
Her zaman aklıma sen düşüyorsun.
Dertlerle baş başa kaldığım vakit,
Çektikçe aklıma sen düşüyorsun,
Sen benim aklımdan hiç çıkmıyorsun.

Seni hiçbir zaman görmesem yine,
Her sabah seninle uyansam güne,
Başımı kaldırıp her gökyüzüne,
Baktıkça aklıma sen düşüyorsun,
Sen benim aklımdan hiç çıkmıyorsun.

Ne kadar kaçsam da sensiz olmuyor,
Boşa koysam dolmaz dol su almıyor,
Ruhum hiçbir zaman huzur bulmuyor,
Korktukça aklıma sen düşüyorsun,
Sen benim aklımdan hiç çıkmıyorsun.

Yediğim yemekte içtiğim suda,
Gece uyuduğum derin uykuda,
Sensiz her lokmayı yutkunduğumda,
İçtikçe aklıma sen düşüyorsun,
Sen benim aklımdan hiç çıkmıyorsun.

Yüreğime düştü aşkın ataşı,
Ah çeker basarım bağrıma taşı.
Çaresiz şekilde önüme başı,
Büktükçe aklıma sen düşüyorsun,
Sen Benim aklımdan hiç çıkmıyorsun.

Mahir’im, ben artık sensiz olamam,
Hep seni düşünüp saç baş yolamam,
Bu fani dünyada bende kalamam,
Kaçtıkça aklıma sen düşüyorsun,
Sen benim aklımdan hiç çıkmıyorsun.

Mahir Başpınar
Elbistan (16.05.2007)