Arı kovanı gibiyken düşünceler,
Vızıldayıp durdukça kulağında,
İmgelenen sözlerin yanı sıra,
Delik deşik,alt üst ederken beyni,
Her ağızdan bir ses fısıldar,
Duymak ağır geldikçe ardı sıra.


Her biri konaklarken ruhunda,
Gölgelenmiş izleriyle,
Kara bulut gibi çöker üzerine,
Amansız benliğine dokundukça tırmalar,
Bir türlü rahat koymaz sisleriyle,
Oyar beynin içini karmaşık duygular,
Lehine işleyen zaman ise zihni hırpalar.


Tuttukça yakasını salmaz geçmiş,
Hatırlatır unutmak istedikçe,
Bunca çektiklerini adeta özenle seçmiş,
Sınar gibi de başına muhafız dikmiş,
İliklerine kadarda üşütmüş estirdikçe,
Kapanmayan yarayı neşterle deşip,
Kanattıkça ise, tuz basmış gizledikçe.


Neden rahat bırakmaz peşini ,
Yutkundukça takılır boğazına,
Biri gider, biri gelir sorunların,
Kurağa dönüştükçe yağmurları,
Tek tek kurur ekilen tohumları.


Sanki kördüğümle bağlanmış kader,
İlmekleri onun bunun elindeyken,
Çıkmaz sokaklar sarmış etrafını,
Katran karası yolların sonu hep keder,
Aydınlığı zapteden kapkara izleriyle,
Yerde süründürmüş, tutmayan dizleriyle.



Dağılsın başından öbek öbek kara bulut,
Bunca sıkıntılara, olacaktır bir umut,
Çözülsün kördüğümler ilmekleri boşanıp,
Aydınlansın gökyüzü beyazlara kuşanıp,
Sevince sevinç olsun, kalbinin demliğine,
Dertlerinden sıyrılıp, dönmeli benliğine.



Nesrin Önem Demir
20 12 2015