dağ gibi görünürdün gözüme
kanatsız dağ güvercinim dediğinde
senin de yoktu kanatların
ayağımı yerden kesip, bulutların üzerinde gezdirdiğinde
şimdi hem kanatsız hem dağsızım azat...



derin bir yarayı kanattım bu gün
elime yüzüme bulaştı renksiz kanı
bir dikeni söküp atmak gibi topuktan
bir kamburu düzeltmek gibi inceden inceye
sızısını azıttım yağmur ormanlarına
yıkanıp paklansın diye...




kaç kişisin azat
kaç parçaya bölündün içimde
ne yana dönse fikrimin gözleri
bir parçana çarpıyor
göz bebeğimde ölümler büyüyor hayat küçülürken




seni soruyorlar azat
bilmiyorlar seni anlatmanın zorluğunu
ne kadar azsan o kadar çokluğunu
bitirmeye çalıştıkça bittiğini gün değmeyen topraklarda
susuz da büyür güller
bilmiyor diken efendiler...


sen...bir karanlığın en aydınlık yüzü
en çok sevdiğim hatamsın azat
tek ayak beklemem ondandır kapının önünde



hiç bir dua bu kadar yakmamıştı dudaklarımı
dağında kanat çırpsam kordaşım
tarihsiz bir gecenin tarifsiz kuytusunda...



çok merhaba
boynu bükük bir veda
yarım ağız amin borçlusun
unutma







frezya