5
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
998
Okunma
Bir alev misali düştüm aşkına;
Bir daha yanmaya cesaretim yok.
İleri gidince döndüm şaşkına;
Geriye dönmeye cesaretim yok.
Düşündüm de, bir kendimi, bir seni,
Kalbini çalarım diyordum, hani…
O kadar çok anmışım ki ismini,
Yeniden anmaya cesaretim yok!
Ben sanki belamı bulmuş gibiyim;
Aşkınla yaşarken ölmüş gibiyim,
Tatlı rüyalara dalmış gibiyim;
Kalkıp uyanmaya cesaretim yok!
Sılamızdan kalkan gurbet treni,
Benden ayırıyor yari, yareni…
Çok hızlı gidiyor, yoktur freni;
Atlayıp inmeye cesaretim yok…
Nedense işlerim gitmez kolaya;
Kanun gelip, el koymuyor olaya…
Katlandım da bunca derde, çileye;
Tekrar dayanmaya cesaretim yok!
Cevap Yaz