çok uzun bir yoldu benimkisi




annem sürekli "kendine mukayyet ol" 
diye tembihlerdi, kızardım
oysa şimdi
günde bilmem kaç yüz kere 
aklına mukayyet ol diyorum kendi kendime




böyle erken yorulacağımı düşünmemiştim




kurmaca sözcükler panayırı
blöf aşklar festivali
insan satma ve insan vurma şovları
kişiliksiz kişilikli rantları
birbirine karışmış bir yığın kanalizasyon kokusu
ve tüm bunların ortasında
inatla ellerindeki fesleğeni koklamaya çalışan
minik kız-ben-




"yorgunum; 
çünkü yorgunluğumun yaşamak gibi bir anlamı var "
diyordu dinlediğim şarkı...




ve ben ellerime günlerdir yapışan
beni bitir diye feryat eden
sayfaları eprimiş kitabı
bir o yana, bir bu yana çeviriyordum yine
ve diyordum içimden ve...
bir gün...




sonra 
dönüyordum yine şiirime
ki ne kırlangıçlar uçuyordu şiirimden
ne de çocuk kahkahaları duyuluyordu
birileri bağırıyordu "karamsar şair" diye




yok diyordum içimden yok
benimkisi yaşamak sancısı
bir gün düşecek kasıklarımdan dirençle
mavilenecek göğe doğru
bir oğul sevdası
bir kız güzelliğinde...