Gönül mezarına ben yattım boylu boyunca
Gözlerine doymadan ecel beni bulunca
Beklerim makberde ben seni günün dolunca
Hasretim sineni yar yakıp kavurmadan gel

Aşk gözüyle kokuna bu tenim doymayınca
Arayıp kendimi ben teninde bulmayınca
Mezarımda toprakla yar sensiz dolmayınca
Hasretim sineni yar yakıp kavurmadan gel

Nakşet makber üstüne yar sen kendi adını
Gece gündüz sen yâd et muhabbetle adımı
Mezarıma da dolan sensiz yakan sancımı
Mezarımı ateşle doldurmadan çabuk gel

Göremedim dost gibi atan o yüreğini
Duyamadım bende yar sevdim ben dediğini
Göğsünde koklamadım aşkın o yasemini
Yaseminler kokusu göğsünde bitmeden gel

Sinemde tutamadım ben arzunu yâdını
Sana açamadım ben gönlümün yapısını
Makberde anıyorum ben hasretle adını
Gönül kapını bana kapatmadan çabuk gel

Ben senin gönlünde aşk deryasında yar öldüm
Sanma sevgilim sende gülmeden öldüm gittim
Gönül sinene solmaz gülleri diktim gittim
Diktiğim güller aşksız kuruyup solmadan gel

Kul Mehmet’im gönlünde yaşarken ben ölmüşüm
Fani olan dünyada az seninle gülmüşüm
Seninle aşk badesi içmeden yar göçmüşüm
Aşk badesini yalnız içip bitirmeden gel
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-