Aşkım kalbimin doğurduğu çocuk…
Aşkım benim İsmail’im!
Ben İbrahim gibi, öz ellerimle
Aşkımı Kurban edeceğim…

Öyle söz verdim.
Aşk beni öldürmeden,
Ben onu öldürmeliyim

Ey nefsim, ey Şeytan!
Ve ey karanlıklarda hayali savrulan sevgili!
Öyle söz verdim.

Kezzap yağmurları
Yağar derinliklerinde ruhumun.

Acının türküsü söylenir içimde duymazsın
Umutlarım devrilir bir bir, tutamam

Bir kır çiçeğinin rüzgârda ürpermesi gibi,
Hışırtılarla dökülür yapraklarım.

Çıplak gövdemden süzülen sular gözyaşlarımdır
Aşk değil, ölüm kalım savaşıdır verdiğim bilirim
Bilmediğim birçok şeyin aksine…


Öyle söz verdim.
Aşk beni öldürmeden,
Ben onu öldürmeliyim


Ellerim neden titriyor?
Kararsızlıklar neden kararım?
Ey bıçak neden bu ihanet?
Kes kurtulayım!

Kesmiyor bıçak aşkımı,
Kesiyor granitleşen bir kalbi.
Bir kalp paramparça!
Değil kan, su bile
Sızmıyor taş parçalarından

Gök gürlemeleri
Derinliklerden gelen uğultular
Rüzgârda savrulan tozlar
Uğuldayan kulağım
Zonklayan beynim
Nedir bu hengâme
Çekilin!

Öyle söz verdim.
Bu aşkı kurban etmeliyim
O beni öldürmeden,
Ben onu öldürmeliyim.