Engel olmak için biz, alevden o sele,
Süngümüzü kuşandık, çektik de besmele,
Kurtuldu vatan, namus, Kuran ve istikbal,
İmanın şahlandığı, yerdir Çanakkale!

Ey tarih! Dile gel de, açık açık anlat,
Neler uğruna şehit, oldu bunca evlat?

Şehitler çimentodur, vatan toprağında,
Kanları solmayacak, şanlı bayrağında,
Şehidi şehit yapan, değerler bilinsin,
Yarınlar kaybolmasın, kültür tuzağında!

Ey tarih! Şüphelendim, doğrusunu anlat,
Bizleri anlıyor mu, bu günkü genç evlat?

Alaylar şehit oldu, uğruna tevhidin,
Görmek mi istersiniz, cephelere gidin!
Künyeleri taştadır, ölen düşmanların,
İsmi bile bilinmez, şu kadar şehidin!

Ey tarih! Sebebini, gel açıkça anlat,
Çanakkale Şehidi, niçin üvey evlat?

İşgalciye yapılmış, abide ve mezar,
Kaçanların taşında, hep ’kahraman’ yazar,
Silahla alamadı, ölüsüne verdik,
Torunlarıysa şimdi, Türk’e mezar kazar...

Ey tarih! Ben şaşkınım, biliyorsan anlat,
Bizi vuranlar nasıl, bize olmuş evlat? ! ..

(İstanbul:19.07.2005)