0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1020
Okunma
Her hüzünde gönül teselli arar,
Bulmak için bir dosta koşar.
Herkes farklı dosta içini açar
Kimi, gönül ağlar, kalem yazar,
Kimi göz ağlar, yürek dağlar.
Kimi feryat-ü figan içi yanar,
O’nu da ancak hakiki dost duyar.
Peki Hak’dan gayri dost mu var?
Hüzün; derdine derman arar.
Tevekkül; hakiki dost Hak’a koşar.
Bilir ki her ne yarası olssa, O sarar.
Her kim ki, hüzünle duaya el açar.
O (C.C.); kulunu şefkatle bağrına basar...
Hasret de, hüzün de Mecnun’a sırattır.
Sevgiliye varmaya bir vasıta-i vuslattır.
"Kahrın da hoş, lütfun da"; bil ki hakikattır.
Hüzünde, Hak’a dökülen her damla yaş
İnşÂllah o kimseye vesile-i şefaattır.
07/11/2015 / RAMİS ÖMER ÖNDER
5.0
100% (1)
