ey yar sana dokunmak ne kadar zor
dokumacı kuşları istila etti ömrümü
iki ters bin yüz
ters yüz edilmiş ömre sürgün
ebabil kuşları kümelenmiş kaderime
say ki sen geldin ah karagözlüm


sen ki boğazıma ilmek kadim bir devrin son kalasında tutsak
elleri kara kınalı sürgün gelinlerin duvak kızılı
kan renginde sevdaların şehri
şehri yar
sarı yeşil bereket
bakır tenli goncaların kuruyan umuduna gebe


balıkçı yakalı ebruzun kartal bakışlarına vurgun
efruz tadında masalcı neneme sadık
bir sevdadır seni sevmek


bu gece kimyon kokulu yer sofrasında hasır örtüye damlayan ay ışığım
kuru soğanın göz yaşartan yalnızlığı çöreklenmiş
misli muşlu zamanların sürgün yarası kabuk tuttu
nart ateşinde kıvılcım
yoktan var olan bir ırkın gölgesinde aşk
nefesim tutkum kadim destanların sessiz çığlığında türkü