gün incelikli gülüşünü
eskil hüznünü bırakıyor pencereme
yanılgılardır aranan

kansız şeyler okumak istiyor adam
küresel olmayan
kadın içine dönmek istiyor
ırk yasalarından
yalnızca harlanan içine

hesaplaşmaya çalışan kim
sokakaki travmalardan
göçmen sesim biriktiriyor çağların çığlığını
umulmadık hayatlarda umudumuz
ölüm ve yıkım

ah horgörü toplumu
ben sizi yok etmek istedim
incelikli dizelerle

yalınlıkları yakaladık mı söyle çocuk
kutsal metinlerde aranan ne
bozkır çiçeği gibi
göçebeyim hüzne
dilsiz hayatlardır
sisin yakaladığı

baskı ve işkenceler çağında
susmuş kibar çocuklar
öfke sokağın dilinde
öp incelikli dizelerimi
boyun eğdirmeden
umut çiçeklerini sula
sürgün pencere kenarlarında duran
sonbahar yorgunluklarıyla

bir gün çıkacağız elbet
dilimin ucunda çınlayan incelikli şiirlerden
sahi bir halk nasıl ayakta durur
içselleştirilmemiş yaşamın sığ sularında
uçurumun kenarında
kakülü denizlere açılan çocuk
söylediğin türküler ürkütüyor
fıçısından çıkamamış içselleşmemiş yaşamları

gün incelikli gülüşünü bırakıyor pencereme
tanrı kelamı şiirlerimi
umutsuz bırakma
sonsuz uzamlarda
kakülü yalnızlıkla taranan
kesin yargılarından arınmış
panfltüyle güne karşı
barış türküleri söyleyen çocuk
Ömriye KARATAŞ