bu gece yine bir şeylere ihtitacım var
hey! derken şımaran sese
eşelensin diye üstümdeki ölü toprağı
ateşlenen alnımı avuçlayacak ele
kaçak çaya
kahve rengine
beni bir kibrit çöpü gibi tutuşturan nefese
adımı anınca ağız dolusu gülüşlere
çekilmiş perdelere..

ama uğundu rüzgar
başladı yağmur
herneyse....

yağmur canıdır göğün
gah dağlara düşer gah çöllere
düşer şimdi de bitimsiz "muttarit muhteriz darbeler" gibi
içime içime...

sana bu lacivert gecede
şiir ile sabah ezanı arası suskunlukları
elleri yalnız
bakışları boş
hayalleri sonsuz
yürekleri varoş
adamların hikayesini de anlatmak isterdim
ama kanım yağmur gibi göğerdi şiire..

ağır hüzünler savuştururum böyle gecelerde
ilikleyip karanlığı sabahın aydınlığına
acı tatlı sulara ayetler üfleyip
seni çağırırdım ya mezar çukuruna dönen ağzımla
ama biliyorsun işte
herneyse...

ah bu yağmur olmasa
bu anlatılıdıkça sağanak sağanak
bu geceleri göv
gündüzleri ebemkuşağı bu yağmur
hepsi hikmetinden sula edilmez takdiri ilahi
ve bu hüzün yivli mim gibi sokulmasa yüreğime
sana gözlerimi de anlatırdım vallahi...

umut varsa açar gül söner ateş
savrulduğum bu yerde solar
rüzgarın uğultusu
bitkin dalga
kırgın nehir
varır elbet menziline
birkaç yağmur eğriciği derken..

acı derin keder uzun şiir kısa
parlement öksürüyorum gecenin böğrüne
herneyse...

Tevfik Fikret