Aşk-ı memnu beni gönülden yaktı,
Aşkın cehennemi,har imiş meğer.
Sevdanın kadısı,kanuna baktı,
Sevmenin cezası,var imiş meğer.

İdamlıksın deyip masaya vurdu,
Yâr boynun eğince,müebbet verdi.
Yaz kâtip diyerek,kalemi kırdı.
Sevdanın zındanı dar imiş meğer.

Kararı duyunca düşüp bayıldım,
Yitirdim aklımı,mecnun sayıldım.
Sevgi merhemiyle tekrar ayıldım.
Başucumda hekim yâr imiş meğer

Aşkın sırat’ında, çaresiz kuldum.
Mekanım neresi,arafta kaldım?
Son durak Cennet’ti,ben sana geldim.
Vuslatı visalim zor imiş meğer.

Severken incitme, yaralıyım ben,
Ezelinden bahtı,karalıyım ben.
Gidecek yerim yok,buralıyım ben,
Sevgisiz yaşamak zar imiş meğer.

Tut elimden canım yanarsa yansın,
Sevdamın volkanı,seninle sönsün.
Ecelim seninle,dönerse dönsün,
Beraber ölmek de,kâr imiş meğer.

Erdem GÜMÜŞ
KUL FİGANİ
08.12.2015

DOST KALEMDEN İNCİLER

Hatasız kol olmaz bilmektir esas
Özür makamına gelmektir esas
Aradan küslüğü kaldırmak esas
İnada gitmesi NAR imiş meğer....DURAK YİĞİT