Dinleyebilseydik, anlayabilseydik ve konuşabilseydik eğer,
Kızmadan, yargılamadan...
Ve unutabilseydik, affedebilseydik kin tutmadan... 
Yaşanmazdı o zaman düşmanlıklar, kırgınlıklar...
 
Susabilseydik şer konuşacağımız zaman...
Konuşabilseydik hayır söyleyeceğimiz zaman...
Ve olmasaydı ’’ zan ’’ netmelerimiz...
Olmazdı o zaman pişmanlıklar...
 
İstemediğimizde ’’ gitme ’’ diyebilseydik...
Hatalarımız için özür dileyebilseydik...
Ve ’’yokluğunda’’ değil, ’’ varlığında’’ kıymet bilseydik...
Yaşanmazdı o zaman ayrılıklar...
 
Bu kadar büyük olmasaydı egomuz...
Nefsimizle değil vicdanımızla yapabilseydik eleştirilerimizi...
Ve sevebilseydik eğer ’’ yaratılanı ’’ yaratandan ötürü...
Olmazdı o zaman çatışmalar...
 
Söyleyebilseydik geç kalmadan sevgimizi...
Tutabilseydik eğer verdiğimiz sözleri...
Ve devirebilseydik o muhteşem gururumuzu...
Yaşanırdı o zaman yaşanmamışlıklar…
 
Allah’ın rızasını düşünebilseydik her işimizde...
Frenleyebilseydik nefsimizi şeytanın askeri yapmadan...
Ve utanabilseydik eğer ayıplarımızdan...
O zaman çoğalmazdı bu kadar günahlar...
 
Görebilseydik gözyaşlarını masumların...
Duyabilseydik çığlıklarını mazlumların...
Ve ah keşke... Ahh keşke! satmasaydık menfaatlerimiz uğruna insanlığımızı...
İşte o zaman, o zaman ölmezdi masum çocuklar...